Richard de Vries is bekeerd tot de islam

Gebed

ALMERE – Volgens de PVV in Almere is vereniging Omar Ibn Al Khattab de stad aan het islamiseren. Dit wordt gezegd naar aanleiding van de bouw van een nieuwe moskee door de vereniging in Almere Buiten. Het bekeren van Nederlanders tot de islam kan ook tot islamisering gerekend worden. Richard de Vries (33) vertelt over zijn bekering.

De Vries is blij dat de moskee gebouwd gaat worden. Het gaat om een vervanging van een oude moskee bij hem in de buurt. “Op deze manier komt er meer ruimte voor moslims uit Almere. Ik vind het bewonderenswaardig dat de vereniging de bouw zonder subsidies realiseert. Ze hebben zelf het geld ingezameld.” De moskee biedt ruimte aan moslims met verschillende achtergronden. “Dat vind ik als Nederlander erg prettig. De drempel voor bekeerlingen wordt zo lager.”

De Vries is nu ruim twee jaar bekeerd. “In de islam bestaat een gezegde: ‘Allah leidt wie hij wil’. Ik denk dat ik geleid ben. Als ik dat zeg, voel ik me echt een EO-jongerendagtype. Ik vind mezelf niet zo zweverig. De islam staat volgens mij juist met beide benen in deze wereld. De vijf zuilen geven mij duidelijkheid en richtlijnen om zoveel mogelijk uit het leven en daarna te halen. Wat mij aanspreekt in de islam is dat Allah de enige god is.”

Verleden
Hij is niet altijd religieus geweest. “De geboorte van mijn zoontje, acht jaar geleden, was voor mij een teken om te stoppen met hoe ik mijn leven leidde.” In de eerste helft van zijn twintiger jaren is hij voor het grootste gedeelte onder invloed geweest van alcohol, cannabis, xtc-pillen en cocaïne. “Voor mijn gevoel ging ik de dertig niet eens halen. Door mijn losbandige levensstijl was ik bezig mijn leven kapot te maken.”

Voordat hij wist dat hij vader zou worden, beleefde De Vries een religieus moment dat hem altijd bij zal blijven. “Na een ruige stapavond kwam ik lichamelijk gebroken thuis. Mijn gedachten liepen echter op volle toeren. Hele extreme gedachten zoals het plegen van zelfmoord. Ik dacht dat ik compleet aan het doordraaien was. Vanuit het niets, besloot ik om te gaan bidden. Ik bad naar God, welke weet ik niet. Degene die op dat moment aan het luisteren was. Vraag me niet hoe ik dat deed, het zag er waarschijnlijk niet uit.” Hij pakte zijn levensstijl daarna gewoon weer op. Na de geboorte van zijn zoontje  dacht hij terug aan dat moment. “Ik kwam tot de conclusie dat ik mijn rust in religie moest gaan zoeken.”

Zoektocht
Hij startte een zoektocht naar een religie die bij hem paste. “Het boeddhisme vond ik al vrij snel te zweverig. Het christendom was, met de drie-eenheid (God de vader, zoon en heilige geest), niet logisch voor mij. Het hindoeïsme vond ik nog veel verwarrender. Daar kon ik helemaal geen touw aan vastknopen, met hun honderdduizend verschillende goden en gebruiken. Toen ik voor het eerst de Koran uit had, begreep ik ook daar helemaal niks van.” Door een kennis werd hij gewezen op een biografie van de profeet Mohammed. Deze is hij gaan lezen vanuit geschiedkundige interesse. “Hé, nu snap ik het wel.” De puzzelstukjes van de moeilijk verteerbare Koran vielen langzaam op hun plek. Daarnaast is hij de ramadan (vastenmaand) gaan ‘proefdraaien’. “Op een gegeven moment werd ik wakker en dacht: ‘verrek, ik geloof wat er in de Koran staat, volgens mij moet ik moslim worden.’ De islam geeft mij het gevoel dat ik eindelijk ergens bij hoor. Een gevoel van thuiskomen.”

De Vries praat vaak met zijn zoontje over de islam. “Ik wil hem er zoveel mogelijk over leren maar hij moet zijn eigen weg vinden. Hij interesseert zich er wel steeds meer voor en noemt zichzelf ook moslim. Dat doet me goed.” De Vries voedt hem sinds twee jaar alleen op. Daarvoor woonde hij bij zijn moeder “Hij komt niet uit een islamitisch huishouden, dus ik wil het hem niet opdringen of hem ermee opzadelen. Hopelijk blijft hij op het pad van de islam.”

De islam is nu een ijkpunt voor De Vries. “Ik ben de afgelopen jaren op zoek geweest naar een anker en volgens mij heb ik het gevonden. Het is een centraal punt in mijn leven waar ik altijd weer op terug kan vallen en wat er altijd voor zorgt dat ik nooit te ver van mezelf zal afdwalen. Alles wat ik ooit gedaan heb, zowel de goede dingen als de slechte als de ronduit stomme dingen, hebben mij gebracht tot waar ik nu ben. Als ik in mijn donkere periode de moeder van mijn zoontje niet was tegengekomen, had ik nu niet zo’n geweldig kind gehad. Alles heeft zo moeten zijn.”

Vanwege privacyredenen is de naam gefingeerd