Frisse duik

“Het is in een woord waanzinnig wat hier is gebeurd!” Marieke Bos laat met een brede lach op haar gezicht zien dat ze uitermate tevreden is met de grote opkomst van haar zogenoemde duikhelden. Ze heeft alle reden om blij te zijn want het weer is in positieve zin omgeslagen. Vanmorgen regende het en alles zag er grijs en droevig uit. Met een luchttemperatuur van zeven graden Celsius is het fris maar niet heel koud voor de tijd van het jaar. Het zeewater is met vier graden niet echt een pretje om lang in te verblijven. Dat is zelfs 3 graden lager dan vorig jaar.

Rond elf uur breekt gelukkig de zon door. Niet alleen aan de hemel, maar ook op de gezichten van duizenden bikkels die in zee zullen springen. Op de boulevard, achter het Kurhaus, wordt het steeds drukker bij tientallen kraampjes waar toegangskaarten voor deelnemers van het evenement worden verkocht. Een kaart kost twee euro waarvan de helft naar een goed doel gaat. Dit jaar is zeehondencrèche Lenie ’t Hart uitgekozen.

Van het meest bekende hotel van de badplaats tot aan de pier stroomt het vol met verschillende mensen. De een nog gekker dan de ander. Er lopen mensen in berenpakken, figuren met gekleurde pruiken en zonnebrillen en groepen jongeren met dezelfde badjassen. Zelfs Sinterklaas en Zwarte Piet zijn van de partij. Naast deze mensen zijn vooral veel gezinnen met jonge kinderen aanwezig om de duik der duiken te wagen. Onder begeleiding van een dweilorkest en met een biertje in de hand wandelt de bonte stoet richting ingang van het strand.

Aan de rand van het water staat een podium met het gezicht naar het strand en boulevard. Daar bovenop is een digitale klok van twee meter breed en een meter hoog bevestigd. Ronnie Ruysdael, van de band de Sjonnies, warmt al dansend en zingend de mensen op met zijn muziek. Hij heeft speciaal voor de duik een nummer geschreven. ‘Zwemmen zonder slip’ heet het. Met carnavalachtige ritmes wordt de menigte in extase gebracht. Sponsor Unox deelt bij de ingang hun herkenbare oranje mutsen uit. De duikers kleden zich uit en trekken zo’n warme muts over hun hoofd. Bibberend staan de koukleumen te wachten. Nog een paar minuten….

Een oranje zee van Unoxmutsen staat klaar. Er heerst een sterk gevoel van saamhorigheid. Mensen warmen elkaar op door te knuffelen. Schouderklopjes worden uitgedeeld. Moeders wensen hun kinderen succes. Vaders peppen moeders op. Vijftien seconden nog….

De muziek gaat uit. Het aftellen is begonnen. Klokslag twaalf uur. De oranje massa stroomt als een grote olievlek het water in. Geschreeuw, gelach, geschater. “Het is gelukt, we hebben het gedaan, gelukkig Nieuwjaar!” roept Toos van Kampen (53) tegen haar man. Ze heeft trillende armen en blauwe lippen van de kou. “Heerlijk”, zegt ze. “Ik voel me als herboren. Sommige mensen bidden, anderen mediteren. Dit is voor ons een manier om te bezinnen. We doen dit al vijftien jaar.” Snel rennen ze het strand weer op om warme kleren aan te trekken.

Mensen uit alle delen van Nederland doen mee en zelfs uit het buitenland komen duikers. Harvey Esajas (34) vindt dat je dit minimaal een keer in je leven moet hebben meegemaakt. “Ik heb 31 jaar in het lekker warme Suriname gewoond en woon nu drie jaar in Nederland. Dit is voor mij de ultieme vorm van integratie”, roept hij terwijl hij het water terug in rent. Hij kan er geen genoeg van krijgen. Zijn vrouw, gehuld in een dikke winterjas, vraagt of hij alsjeblieft terug wil komen. “Waarom ik niet meega? Ik ben nog niet gewend aan het Hollandse weer”, zegt ze.

Rond één uur lopen de meeste mensen koud maar voldaan het strand af. “Nog een uurtje wachten, tot iedereen weg is”, fluistert Marieke Bos. “Dan nemen wij met het hele Unoxteam een duik. Ik wil niet dat journalisten mij in bikini zien dus wachten we nog even.”