Zelfportret

Lester Corzo (27) is een Cubaanse kunstenaar. En wat voor een! Schilderen is altijd al zijn lust en zijn leven geweest. Je voelt zijn Caribische en socialistische achtergrond bij elke penseelstreek. Een portret van een jonge, veelbelovende realist.

Ondanks dat hij Cuba niet echt wil verlaten, knaagt er iets aan hem. “Ik raakte een soort plafond. Het werd te gemakkelijk daar, alles was steeds hetzelfde. Ik merkte toe te zijn aan een nieuwe uitdaging in mijn leven en besloot te gaan. Het werd tijd om mijn ‘European Dream’ na te jagen. Ik denk dat elke kunstenaar uit de wereld in Europa moet zijn geweest. Er zit hier zo ontzettend veel geschiedenis en creativiteit. Ik wilde op ontdekkingstocht. Je kunt hier honderd kilometer rijden en in een totaal ander gebied met een andere taal terechtkomen. Hoe bizar!! Dat wilde ik meemaken.”

Van salsa naar carnaval
In 2008 komt de Cubaanse overheid met een nieuwe regel: iedereen die kan aantonen dat hij een afstammeling van een Spaanse immigrant is, heeft recht op een Spaans paspoort. Lesters opa is van Spaanse afkomst. Hij is uit het land gevlucht tijdens de burgeroorlog met generaal Franco. “Ik voelde me daar wel enigszins machtig door omdat ik nu mogelijkheden had om ergens anders naartoe te gaan. Dit was voor mij de perfecte manier om Europa te bezoeken.”

“Dit was voor mij de perfecte manier om Europa te bezoeken.”

“Het is niet zo dat ik jaren heb lopen plannen om Cuba te verlaten. Mijn leven was goed, ik verdiende voor die begrippen veel geld en was gelukkig. Ik verkocht bijna alles wat ik schilderde.” Voor een Deense galerie verkocht hij veel stukken en daar heeft hij zijn trip naar Europa mee betaald. “Ik heb daar echt geluk mee gehad.”

Lester trekt in bij een vriend in Hamburg. De Cubaanse regels stellen dat als je elf maanden weg bent geweest, je minimaal een maand terug op het eiland moet zijn. Anders verlies je de Cubaanse rechten en mag je het land niet meer in. “Ik ging uiteraard terug want ik wilde mijn ouders blijven zien.”

In deze periode leert hij daar zijn Tilburgse vriendin Karin kennen. “Het klikte en we hadden al vrij snel besloten dat ik naar Tilburg moest komen. De stad ligt redelijk centraal dus ik kan zo naar andere grote steden. Tilburg is groot genoeg voor mij. Toen ik er vanuit Hamburg naartoe verhuisde, vond ik een soort rust. Maar als ik echt mag kiezen, wil ik in een nog kleinere plaats wonen. Het gaat me niet om de mogelijkheden in de kunst maar om de kwaliteit van leven.”

Creatieve zaadje geplant
Lester groeit op in een kleine gemeenschap in de stad Cienfuegos. Een soort dorpje in de stad. “Mijn jeugd in Cuba was erg mooi. Ik had veel vriendjes en speelde graag honkbal. Het was een goed leven dat zich voornamelijk buiten afspeelde. Ik kon genieten van natuurgebieden zoals rivieren en bossen.

Ik ben opgegroeid zonder broers of zussen. Mijn moeder is haar eerste kind tijdens de zwangerschap verloren. En de zwangerschap en de geboorte van mij was heel moeilijk voor haar. De dokter zei dat het beter was om niet meer kinderen te krijgen. Als enig kind kon het wel eens eenzaam zijn.”

In Cuba krijgen leraren aan het begin van het schooljaar een boek waarin ze de vorderingen van leerlingen bijhouden. Vanaf het eerste jaar op de basisschool schrijven ze dat Lester altijd met potlood en papier in de weer is. “Tekenen heeft al zo lang als ik me kan herinneren een belangrijk deel van mijn leven uitgemaakt.” In het eerste jaar van de middelbare school komt hij in contact met een leraar die vol passie over kunst vertelt. “Hij had boeken uit het verre Spanje gelezen waar veel tekentechnieken in stonden. Ik kon daar alleen maar over dromen. Hij heeft iets getriggerd in mij. Ik raakte echt geobsedeerd door tekenen.”

“Ik raakte echt geobsedeerd door tekenen.”

Na de middelbare school legt Lester een test af om toegelaten te worden tot de kunstschool van Trinidad. “In het begin durfde ik niet omdat ik uit een kleine boerengemeenschap kwam. Als je daar vertelde dat je schildert, werd je aangezien voor homo. Kunstenaars worden als raar gezien en extravagant.”

Na vier jaar studeert hij af in de richting schilderkunst. “Ik heb daar mijn vaardigheden geleerd. Het was voor mij altijd al duidelijk dat ik wilde schilderen.”

Deel 2 lees je hier.